Izdavač: Prosveta, Beograd
Biblioteka: Savremeni strani pisci, kolo treće, knjiga 14
Preveo: Borislav Radović
Pogovor: Miodrag Pavlović
Godina izdanja: 1963.
Povez: Tvrd
Broj strana: 213
Stanje: Odlično
Cena: 300 dinara
Sen-Džon Pers (Saint – John Perse), rođen 1887, pseudonim je Aleksisa
Sen- Leže Ležea (Alexis Saint- Léger). Potiče iz stare burgonjske
porodice koja se doseljava na Francuske Antile u 17. veku i vraća u
Francusku u 19. veku. Pers je studirao prava u Bordou. Nakon privatnih
studija političkih nauka odlazi u diplomatsku službu 1914. godine i
ostvaruje zavidnu karijeru. Isprva je služio u Pekinškoj ambasadi, potom
u Ministarstvu inostranih poslova kod Aristida Briana (Aristide
Briand). Dospeva na visoke funkcije i postaje šef administracije.
Francusku napušta 1940. godine i odlazi u Ameriku. Višijev režim mu oduzima državljanstvo i imovinu. Od 1941. do 1945. godine radi kao savetnik za francusku književnost u Kongresnoj biblioteci. Nakon rata, ne napušta diplomatsku karijeru i 1950. godine zvanično se penzioniše kao ambasador Francuske. Stalno se nastanjuje u Americi.
Njegova književna dela objavljena su delom pod pravim imenom, ali uglavnom pod pseudonimom S. Dž. Pers (St. J. Perse) i Sen-Džon Pers (Saint-John Perse). Nakon pesama koje oslikavaju utiske iz njegovog detinjstva, 1924, tokom boravka u Kini, piše svoje najpoznatije rano delo «Anabazu» («Anabasis») koje na engleski jezik prevodi T. S. Eliot (T. S. Eliot). Radi se o epskoj pesmi koja je zaintrigirala mnoge kritičare i navela ih da sugerišu kako je čovek iz Azije može lakše razumeti od jednog zapadnjaka. Rana Persova poezija, pisana pre njegove diplomatske karijere odražava uticaje simbolizma, sopstveni stil u većoj meri razviće docnije. Pesnički jezik koji odlikuju jasnoća i preciznost, liturgijski metar, egzotične reči, težak je i teško pristupačan široj čitalačkoj publici. Porede ga sa Arturom Remboom (Arthur Rimbaud).
Najveći deo njegovog opusa napisan je nakon preseljenja u Ameriku: «Egzil» (Exile) 1942; «Pesma o strankinji» ( Poem to a Foreign Lady) 1943, «Kiše» (Rains) 1943; «Snegovi» (Snows) 1944; Vetrovi (Winds) 1946; Morekazi (Seamarks) 1957; «Hronika» (Chronicle) 1960. Ova poezija poprima i dublji lični ton. Pesnik je sa jakim umetničkim osećanjem za perfekciju i simetriju, intelektualan i strastven u isto vreme. Kod nekih kritičara oličenje je francuskog duha.
Nobelovu nagradu za književnost dobija 1960.
Umro je 1975. godine.
Francusku napušta 1940. godine i odlazi u Ameriku. Višijev režim mu oduzima državljanstvo i imovinu. Od 1941. do 1945. godine radi kao savetnik za francusku književnost u Kongresnoj biblioteci. Nakon rata, ne napušta diplomatsku karijeru i 1950. godine zvanično se penzioniše kao ambasador Francuske. Stalno se nastanjuje u Americi.
Njegova književna dela objavljena su delom pod pravim imenom, ali uglavnom pod pseudonimom S. Dž. Pers (St. J. Perse) i Sen-Džon Pers (Saint-John Perse). Nakon pesama koje oslikavaju utiske iz njegovog detinjstva, 1924, tokom boravka u Kini, piše svoje najpoznatije rano delo «Anabazu» («Anabasis») koje na engleski jezik prevodi T. S. Eliot (T. S. Eliot). Radi se o epskoj pesmi koja je zaintrigirala mnoge kritičare i navela ih da sugerišu kako je čovek iz Azije može lakše razumeti od jednog zapadnjaka. Rana Persova poezija, pisana pre njegove diplomatske karijere odražava uticaje simbolizma, sopstveni stil u većoj meri razviće docnije. Pesnički jezik koji odlikuju jasnoća i preciznost, liturgijski metar, egzotične reči, težak je i teško pristupačan široj čitalačkoj publici. Porede ga sa Arturom Remboom (Arthur Rimbaud).
Najveći deo njegovog opusa napisan je nakon preseljenja u Ameriku: «Egzil» (Exile) 1942; «Pesma o strankinji» ( Poem to a Foreign Lady) 1943, «Kiše» (Rains) 1943; «Snegovi» (Snows) 1944; Vetrovi (Winds) 1946; Morekazi (Seamarks) 1957; «Hronika» (Chronicle) 1960. Ova poezija poprima i dublji lični ton. Pesnik je sa jakim umetničkim osećanjem za perfekciju i simetriju, intelektualan i strastven u isto vreme. Kod nekih kritičara oličenje je francuskog duha.
Nobelovu nagradu za književnost dobija 1960.
Umro je 1975. godine.
